با یک متخصص روانکاری در یک کارخانه فولاد، گفتگویی داشتیم و چند توصیه مهم از زبان ایشان درباره صرفه جویی در مصرف روانکار را برایتان تهیه کرده ایم.
پس از گذشت قریب به هفت سال از فعالیت در صنعت فولاد، تجربیات مثبت و منفی بسیار زیادی در زمینهی صرفهجویی در مصرف گریس ها و روغن های روانکاری را در اختیار دارم. با درنظرگرفتن همین موضوع، 5 راهکار ارائه دادم که پیادهسازی مناسب آنها، صرفهی اقتصادی بالایی در مصرف روانکار برای کارخانجات فولاد بههمراه خواهد داشت.
بیشتر بدانید: مصرف گریس نسوز در کارخانه های فولاد بسیار بیشتر از مصرف گریس در دیگر صنایع می باشد!
1. تجزیه و تحلیل روغن
تجزیه و بررسی روغن یکی از مباحث بسیار رایج در اغلب صنایع است و کلیدی بودن نقش آن در کاهش مصرف روغن و نگهداری تجهیزات کارخانهای به اثبات رسیده است. سلامت روانکار پارامتری است که روغن جدید و روغن استفادهشده را از یکدیگر متمایز کرده و میزان و تعداد دفعات تعویض آن را نمایان میکند.
با مشاهدهی میزان آلودگی و آلایندههای موجود در روغن، میتوان به میزان تمیزی روغن و فاصلهی آن با استانداردهای ISO پیبرد. نمونهگیری صحیح و مداوم، و شروع به موقع اقدامات اصلاحی پس از دریافت نتایج، از جمله عوامل مهم در امر آنالیز روغن هستند.
من به دفعات شاهد این موضوع بودهام که کارخانهای پس از درخواست از ما برای نمونهگیری علاوهبراینکه از نمونه گیری ثانویه پس از گذشت 12 ماه، استقبال نکرده، هیچگونه اقدامی نیز برای ارزیابی نتایج و عمل به آنها صورت نداده.
ممکن است طی این دورهی 12 ماهه، مشتری پیش از نمونه گیری ثانویهی ما، روغن پیشین را تخلیه کرده و جایگزین کرده باشد که این امر خود موجب کاهش میزان صحت و درستی نمونهگیری میشود.
بیشتر بدانید: برای روانکاری بیرینگ های سنگین در کارخانه فولاد معمولا از گریس گرافیتی بر پایه صابون لیتیوم کمپلکس و یا سولفنات کلسیم کمپلکس استفاده می شود.
2. ذخیره و طبقهبندی روغن
ذخیرهی مناسب، علامت گذاری و انتقال مناسب روانکار نیز به اندازهی آنالیز روانکار، از اهمیت برخوردار است. نگهداشتن روغن آلوده در دستگاه به اندازهی ریختن روغن اشتباه در دستگاه خطرناک و آسیب زا است؛ و بروز هر دو مورد، هنگامیکه تولید کننده به روانکار خود اهمیت ندهد، امری رایج و اجتناب ناپذیر است.
ما به کارخانجات توصیه میکنیم که تمامی سیالات خود را با استفاده از رنگهای مختلف، طبقهبندی کنند و علاوهبرآن، برچسب رنگی مربوط به روانکار هر دستگاه را روی خود دستگاه نیز قرار دهند. بدین صورت خطر و ریسک ریخته شدن گریس و یا روغن اشتباه در دستگاه به شدت کاهش مییابد.
اقدام فراتر از این، تهیهی فهرستی از انواع گریس ها، روغن ها، و دستگاههایی است که از آنها استفاده میکنند میباشد، که آن را برای شناسایی هرچه راحتتر، در جایی نزدیک به واحد نگهداری سیالات قرار دهند.
بیشتر بدانید: یکی از دلایل اصلی مصرف گریس لیتیوم در صنایع فولاد و ذوب آهن، مقاومت عالی این روانکار در برابر دمای بالا می باشد.
3. فیلتراسیون و صاف کردن گریس و روغن
فیلتراسیون نیز به اندازهی نمونهگیری و ذخیرهی روغن حائز اهمیت است. جدا کردن مداوم ذرات معلق و آب از روغن موجب حفظ و افزایش طول عمر چرخ دندههای ماشینآلات صنعتی میشود.
در بسیاری از موارد، در صورت هماهنگ نگاه داشتن شرایط تجهیزات با استانداردهای ISO، میتوان بیشتر از مدت زمان پیشبینی شده از سیالات استفاده کرد؛ که همین امر خود سالانه موجب حفظ هزاران دلار خواهد شد. فیلتر کردن بشکههای روغن جدید و سیالات موجود در ماشین آلات، توسط یک فیلتر ساده، قدم مهمی در صرفهجویی و حفظ سلامت روغن است.
4. سیستم روانکاری خودکار
یکی از عواملی که در حفظ و صرفهجویی در مصرف روغن توجهی کمی به آن میشود، سیستم روانکاری خودکار است. با دردست داشتن یک پمپ، کنترل کننده و دستگاه اندازهگیری مختص به یک ماشین، میتوان میزان روغن یا گریس مورد نیاز در هر مقطع را کنترل کرد.
هنوز در بسیاری از کارخانجات از سیستمهای روانکاری دستی استفاده می شود. برخی از کارکنان بسیار در امر روانکاری به صورت دستی صحیح و دقیق عمل میکنند؛ اما بخش زیادی از افراد دقت زیادی بخرج نداده و بیشتر یا کمتر از حد لازم از روانکار استفاده میکنند. با استفاده از سیستم روانکاری خودکار، عامل خطای انسانی از بین رفته و استفاده از روانکار دقیقتر و حسابشدهتر صورت میگیرد.
5. متخصصین امر روانکاری
در نهایت، حضور تیمی از متخصصان در امر روانکاری، آخرین راهکار در زمینهی صرفهجویی در مصرف روانکار کارخانجات فولاد است.
استفاده از کادر آموزش دیدهای که به سرعت نشتیهای سیستم را برطرف کرده، سیالات موجود در ماشین آلات را به صورت روزانه فیلتر کرده، نمونهبرداری کرده، نتایج را مورد بررسی قرار داده و از تجهیزات مراقبت کند، عامل مهمی در امر صرفهجویی در مصرف سیالات و گریس است.
در نهایت، تجدید نظر یک کارخانه، در بکارگیری روشهای سنتی روانکاری، استفادهی بیش از حد از روغن یا گریس، نگهداری و سایر رفتارهای موثر بر طولعمر تجهیزات، امری ضروری است.
صرفهجویی در مصرف روغن همچنین میتواند نقشی حیاتی در تعهد شرکت به پایداری ایفا کند. ممکن است تغییر روش و منش یک شرکت، تنها دلیلی باشد که اقدامات فوق توان اجرا شدن داشته باشند.
پیروی از موارد ذکر شده، در زمینهی صرفهجویی در مصرف لوبریکانت، در هر کارخانهی تولید فولاد امری ضروری است. استفاده از نوع و مقدار مناسب گریس یا روغن، در زمان مناسب و با روش مناسب منجربه قابل اعتماد بودن سیستم خواهد شد.
